Gerda werkte tot haar pensioen in het onderwijs. Ze genoot daarna een jaar lang met volle teugen van haar vrije tijd, maar de lokroep van het docentschap was toch onweerstaanbaar. Als invalleerkracht deelt ze nu haar creativiteit weer met de kinderen in haar klas.
Gerda, zo neem je afscheid van het onderwijs en zo zit je er weer middenin?
“Ja, dat klopt. Ik heb een jaar echt genoten van mijn pensioen. Mezelf ondergedompeld in cultuur en de vrije tijd was heerlijk. Maar ik ben nou eenmaal een echt onderwijsmens. Ik heb daar heel mijn leven zoveel voldoening uitgehaald. Dus ik dacht: ‘Ik ga toch proberen om weer eens een dagje te werken’. Na een online zoektocht kwam ik bij A’DAM Onderwijs terecht, legde contact en ging aan de slag. Zo snel kan het gaan.”
Wat miste je aan het onderwijs dat je toch weer aan de slag wilde gaan als leerkracht?
“Zonder twijfel is dat de voldoening. Dat komt vooral door de creativiteit die ik erin kwijt kan. Mijn lessen zijn gevuld met toneel spelen, zingen, verhalen vertellen. Ja, dat vind ik heerlijk om met de kinderen te doen. Ik zorg dat daar ook voldoende ruimte voor is. En kinderen gaan daar altijd met mij in mee. De culturele opvoeding van kinderen vind ik heel belangrijk. Het is voor mij één van de pijlers van het bestaan. Cultuur nodigt je uit om te spelen met de werkelijkheid. Het leert je om het leven op verschillende manieren te beleven. En zeker voor een kind kan dat zoveel betekenen. Zingen, dansen, gedichten maken, verhalen vertellen zijn hele mooie uitingsvormen. Het kan ook emotioneel ontladen voor een kind.”
Die expressieve vorm van lesgeven, daar is vast ook een vertrouwensband voor nodig. Is dat lastig als invalleerkracht?
“Je moet wat harder werken om een band te krijgen. Want je moet eerst de bankrekening van een kind vullen. Zo noem ik dat altijd. Dus eerst iets geven voordat je iets kan vragen. Je moet eerst een relatie opbouwen. Eerst laten zien wie je bent. Maar ik heb daar niet zoveel problemen mee. Ik kan echt wel zeggen dat ik heel snel binnenkom bij kinderen. Anders zou ik dit werk ook niet doen, denk ik.”
Een mooie eigenschap, maar zou het dan niet makkelijker zijn om op een vaste school te werken?
“Ik vind het interessant om verschillende scholen en (werk)culturen te beleven dus deze manier van werken bevalt me heel goed. Ik ben gek op Amsterdam. En door zo flexibel te werken ga ik van Noord naar Zuid en van Oost naar West. Meestal werk ik twee dagen per week, behalve in de wintermaanden. Dan ben ik het liefst in Spanje. Als invalleerkracht heb je geen extra taken zoals vergaderingen, administratie en oudergesprekken. Wanneer de kinderen aan het eind van de dag naar huis gaan, hoe ik alleen nog even op te ruimen en dan kan ik ook naar huis gaan. Dat maakt het lesgeven een stuk lichter en daarom is het heel goed te doen, ook nu ik gepensioneerd ben. Ik kan mij nu honderd procent richten op het lesgeven.”
Dat klinkt als een goede balans. Kent het invallen ook uitdagingen?
“Absoluut. Je moet zeer flexibel zijn, want niet elke school is hetzelfde natuurlijk. Je moet in staat zijn om je snel aan te passen. Daarbij word je bij de ene school als invalleerkracht zeer warm onthaald en krijg je overal hulp bij, maar het komt ook voor dat je meer op jezelf bent aangewezen omdat iedereen druk is met bijvoorbeeld een project. Dan moet je wel je eigen weg kunnen vinden en om hulp durven vragen. Maar ik vind dat juist een leuke uitdaging. Als je zelf op ontdekkingstocht gaat, leer je de school vanzelf goed kennen.”
We hadden het eerder over de voldoening die je haalt uit het lesgeven. Hoe uit zich dat?
“Het gevoel dat je echt iets kan betekenen voor de kinderen. Het belangrijkste is veiligheid. Dat kinderen zich fijn voelen in de klas. Voor mij is de ultieme beloning wanneer ik merk dat een groep kinderen een heerlijke dag bij mij hebben gehad. Ik vraag dat aan het eind van de dag ook, als een soort evaluatie: ‘Wat vonden jullie van deze dag?’. Eigenlijk merk je het al aan het gedrag van de kinderen op de dag zelf. Als ze lekker meedoen en fijn spelen, dan is dat een goed teken. Daar kan ik een heel goed gevoel aan overhouden. Ook haal ik voldoening uit het feit dat ik merk dat ouders opgelucht en dankbaar zijn dat er een invaller is gevonden en hun kind toch naar school kan.”
Wat zorgt nog meer voor werkgeluk in deze samenwerking?
“Het financiële stukje vind ik ook prettig. Doordat ik weer voor de klas sta, krijg ik van de Amsterdamse scholenbesturen elke maand een bepaald bedrag op mijn rekening. Het is voor mij een extra uitgavenpotje. Daarmee trakteer ik mezelf op leuke dingen. Maar het belangrijkste is het lesgeven. Leerkracht zijn vind ik een prachtig vak en ik vind het fijn dat ik op mijn leeftijd nog steeds kan bijdragen aan een mooiere wereld.”
Meer weten over werkgeluk?
Bekijk hier de campagnepagina
